αδιακίνητος

-η, -ο (Α ἀδιακίνητος, -ον) [διακινῶ]

νεοελλ.

αυτός τού οποίου δεν άρχισε κανείς την κατασκευή, την τακτοποίηση ή τη χρήση

αρχ.

αμετακίνητος, ακίνητος.